En tenders zijn saai
Het moet zeker tien, twaalf jaar geleden zijn dat ik gevraagd werd voor het vormgeven van bouwtenders. Aanbestedingen. Van die droge documenten. Bieden tegen de laagste prijs. Bouwers, saai, stelletje boeren. Geen eer aan te behalen. Zou je kunnen denken.
Toen ik in deze niche rolde, want zo kun je het voor een vormgever best noemen, werkte ik via een netwerkorganisatie, gericht op bouwtenders. Zo heb ik alle ‘ins and outs’ geleerd en maakte ik mezelf jargon als EMVI, maaiveld en restrisico eigen.
Het leuke is, dat hier ‘ieder z’n vak’ de ruimte krijgt. De bouwers houden zich bezig met hun plannen, kale feiten en harde cijfers. Ik mag me buigen over een pakkend concept en een rake vormgeving. Iets maken wat uitnodigt om te lezen. En ondertussen krijg ik een beeld van wat zich in bouwend Nederland afspeelt. Zoals de aanleg van bruggen of het doortrekken van de A4 en wat daar allemaal bij komt kijken aan bewonersbelangen, om maar wat te noemen. En binnenkort kan ik door de nieuwe tunnel op de A9 bij Amsterdam rijden (een tender waar ik jaren geleden bij betrokken was). Als die tenminste minder vertraging heeft dan de Noord-Zuidijn.
Bakkie doen?
Een voorbeeld van een simpel doch doeltreffend concept is een tender die ik voor mijn klant K_Dekker deed. We bespraken wat de renovatie van een bepaalde brug inhield en hoe zij daar iets bijzonders dachten te kunnen leveren. Er kwamen eerst wat algemeenheden ter tafel, maar toen ik doorvroeg bleek men een technische oplossing te hebben bedacht die niet per se voor de hand liggend was. Er kwam een schetsje van hun idee. Daarna volgde een daar-kun-je-vast-niets-mee-blik en de vraag of ik überhaupt snapte wat het plan was. Nu ben ik geen bouwer, maar hun oplossing zette bij mij gelijk de radertjes aan het werk. Op weg naar huis had ik een ingeving. En zo ontstond ‘Laten we een bakkie doen’. Want dat was hun plan. Om ruimte te maken voor een hefconstructie, had men het plaatsen van een diepere bak bedacht. In mijn ontwerp heb ik dat beeldend gemaakt door een brugwachter die een hefbeweging maakt in die bak. Simpel en het laat in één oogopslag zien wat het plan is. Een van de dingen die men terughoorde van de opdrachtgever was dat ‘een bakkie doen’ goed was blijven hangen. Wat mijn aandeel betreft: missie geslaagd!
Niet lullen, maar poetsen
Wat me echt plezierig heeft verrast is hoe fijn het vaak werken is met bouwers. Het zijn over het algemeen nuchtere mensen, met kennis van zaken. En ja, niet lullen maar poetsen, maar ook open voor ideeën. Zij beheersen hun vak en zijn nooit te beroerd om het in lekentaal uit te leggen. Ze laten zich graag verrassen en als je helder verwoordt waarom je vindt dat iets moet, laten ze zich ook overtuigen. Ze laten mij gewoon mijn werk doen en spreken hun waardering uit als ze tevreden zijn. Kortom, achter elke boer kan een fijne klant schuilgaan 😉
Enkele andere voorbeelden van mijn werk voor K_Dekker vind je hier.
